Like a Rolling Stone. „Like a Rolling Stone “ je rocková píseň od amerického písničkáře a zpěváka Boba Dylana. Její konfrontační text má původ v rozšířené verzi, kterou Dylan napsal v červnu 1965 po návratu z turné po Anglii. Text byl intenzivně editován a o pár týdnů později byla nahrána písnička, aby se
tłumaczenie na chorwackichorwacki/angielski A A Poput zakotrljanog kamena Nekad davno oblačila si se tako divno Bacala si propalicama po novčić na svom vrhuncu, nisi li? Ljudi bi zvali, rekli bi, "Pazi lutko, suđeno ti je da pukneš" Mislila si da te oni svi zezaju Nekad si se smijala na račun Svih koji su se družili Sad ne pričaš više tako glasno Sad ne izgledaš više tako ponosno Kad se radi o tome da trebaš nagrecati za svoj idući obrokKakav je osjećaj Kakav je osjećaj Biti bez doma Kao potpuni stranac Kao zakotrljan kamen?Išla si u najbolje škole to stoji, Gđice Usamljena Ali znaš da si samo bila utopljena tamo A nitko te nikad nije naučio živjeti na ulici Sad ćeš to otkriti, morat ćeš se naviknuti na to Rekla si da nikad ne bi pristajala na kompromise Rekla si da se nikad ne bi mirila S tajanstvenim skitnicom, ali sad shvaćaš On ne prodaje nikakve alibije Dok zuriš u vakuum njegovih očiju I pitaš da želiš li se nagoditi?Kakav je osjećaj Kakav je osjećaj Bez putokaza prema doma Kao potpuni stranac Kao zakotrljan kamen?Nikad se nisi okrenula da bi vidjela grimase na licima žonglera i klaunova Kad bi oni svi sišli i izvodili trikove za tebe Nikad nisi razumjela da to nije u redu Ne bi trebala puštati da drugi primaju udarce namijenjene tebi Prije si jahala na svome kromiranom konju sa svojim diplomatom Koji je na ramenu nosio sijamsku mačku Nije li teško kad otkriješ da On nije stvarno bio gdje to je Nakon što je pokupio od tebe sve što se dalo pokrastiKakav je osjećaj Kakav je osjećaj Bez putokaza prema doma Kao potpuni stranac Kao zakotrljan kamen?Princeza na tornju i svi lijepi ljudi Oni piju, oni misle da su uspjeli Mijenjaju sve moguće vrste dragocjenih poklona i stvari Ali bolje ti je da pokupiš svoj dijamantni prsten, bolje da ga založiš, srce Prije te toliko zabavljao Napoleon u krpama i jezik koji je koristio Idi k njemu sad, zove te, ne možeš odbiti Kad nemaš ništa, nemaš što izgubit Sad si nevidljiva, nemaš tajni za skrivanje Dodane w odpowiedzi na prośbę użytkownika geronimo angielski angielskiangielski Like a Rolling Stone
“I was gonna write a ballad,” Dylan told Rolling Stone‘s Jann Wenner. “Like maybe one of those old cowboy [songs]… you know, a real long ballad.” Instead, the title track on his 1967 Once upon a time you dressed so fine Threw the bums a dime in your prime Didn′t you? People call, say, "Beware doll, you're bound to fall" You thought they were all Kidding′ you? You used to laugh about Everybody that was hangin' out Now you don't talk so loud Now you don′t seem so proud About having to be scrounging Your next meal How does it feel? How does it feel? To be without a home? Like a complete unknown? Like a rolling stone? Ah, you′ve gone to the finest school All right, Miss Lonely But you know you only used to get Juiced in it Nobody's ever taught you how to live out on the street And now you′re gonna have to get Used to it You say you never compromise With the mystery tramp but now you realise He's not selling any alibis As you stare into the vacuum of his eyes And say "Do you want to make a deal?" How does it feel? How does it feel? To be on your own? With no direction home? A complete unknown? Like a rolling stone? Ah, you never turned around to see the frowns On the jugglers and the clowns when they all did Tricks for you Never understood that it ain′t no good You shouldn't let other people Get your kicks for you You used to ride on the chrome horse with your diplomat Who carried on his shoulder a Siamese cat Ain′t it hard when you discover that? He really wasn't where it's at After he took from you everything he could steal? How does it feel? How does it feel? To have on your own? With no direction home? Like a complete unknown? Like a rolling stone? Ah, princess on the steeple and all the Pretty people they′re all drinkin′, thinkin' that they Got it made Exchanging all precious gifts But you′d better take your diamond ring You'd better pawn it, babe You used to be so amused At Napoleon in rags And the language that he used Go to him now, he calls you You can′t refuse When you ain't got nothin′ You got nothin' to lose You're invisible now, you got no secrets To conceal How does it feel? Ah, how does it feel? To be on your own? With no direction home? Like a complete unknown? Like a rolling stone? Writer(s): Bob Dylan Lyrics powered by To have you on your own, with no direction home. Like a complete unknown, like a rolling stone. Ahh princess on a steeple and all the pretty people. They're all drinking, thinking that they've got it made. Exchanging all precious gifts. But you better take your diamond ring, you better pawn it babe. We wtorek 24 czerwca Sotheby’s otworzył aukcję Presley to Punk, podczas której można było nabyć ciekawe i ważne pozycje związane z historią współczesnej, powojennej muzyki popularnej. Wśród plakatów, płyt, fotografii, strojów scenicznych, znalazł się także manuskrypt z tekstem piosenki Like a Rolling Stone z 1965 roku. Ten utwór to chyba najbardziej znana i lubiana piosenka w Boba Dylana. Bob Dylan i piosenka Like a Rolling Stone niepodważalnie wpisują się w historię światowego Rock&Rolla. W swoim czasie stanowiła ona manifest i zarazem hymn pokolenia lat 60. Z tego względu wystawienie na aukcję kilku stron oryginalnego tekstu Like a Rolling Stone poruszyło społeczność kolekcjonerów i fanów muzyka. Według Richarda Austina – eksperta domu Sotheby’s oryginalny tekst Like a Rolling Stone można porównać do Świętego Graala, który ciągle jest poszukiwany przez najwierniejszych fanów Dylana. Takie rarytasy aukcyjne nie zdarzają się rzadko, a na okazję trzeba czasami czekać całymi latami. Być może to wyjaśnia spektakularny sukces aukcji Presley to Punk. Cena końcowa przekroczyła 2 mln dolarów i jest to absolutny rekord aukcyjny za manuskrypt z tekstem piosenki. Podczas otwarcia aukcji podobne emocje budziły tylko gwiazdy takiego formatu jak Rolling Stones, The Beatles czy Elvis Presley. Zwłaszcza ten ostatni zwykle gwarantuje domom aukcyjnym pewny zysk i sprzedaż powyżej kwoty szacunkowej. Tak i było w tym przypadku. Całkowita sprzedaż na aukcji Presley to Punk przyniosła Sotheby’s ponad 4 mln dolarów. Fot. (góra), manuskrypty tekstu Like a Rolling Stone Boba Dylana, źródło: Sotheby’s Karolina Przybylińska Portal Rynek i Sztuka szukaj wpisów które mogą Cię jeszcze zainteresować: poprzedni artykuł następny artykułAin't it clear that I just can't fit. Yes, I believe it's time for us to quit. But when we meet again, introduced as friends. Please don't let on that you knew me when. I was hungry and it was
Po zakończeniu trasy koncertowej wrócił do Woodstock i kontynuował pracę nad utworem. „Pierwsze dwie linijki, które rymowały się 'kiddin' you' i 'didn’t you', po prostu mnie powaliły”, powiedział Rolling Stone w 1988 roku, „a kiedy doszedłem do kuglarzy, chromowanego konia i księżniczki na wieży, to wszystko stało się zbyt wiele”. To jadowita piosenka, ale nigdy publicznie nie ujawnił inspiracji, zakładając, że była to choćby jedna osoba. Ludzie zgadywali, że „Miss Lonely” to każdy, od Edie Sedgwick po Marianne Faithfull, a nawet Joan Baez, ale odpowiedź prawie na pewno nie jest taka prosta. Piosenka zaczęła nabierać kształtów 15 czerwca 1965 roku, kiedy Dylan rozpoczął pracę nad Highway 61 Revisited z producentem Tomem Wilsonem, gitarzystą Mike’em Bloomfieldem, pianistą Paulem Griffinem, perkusistą Bobbym Greggiem i basistą Josephem Macho. „Widziałem go na kilku imprezach, a potem jak grom z jasnego nieba zadzwonił do mnie z propozycją nagrania płyty” – Bloomfield powiedział Rolling Stone’owi w 1968 roku. „Więc kupiłem Fendera, naprawdę dobrą gitarę po raz pierwszy w życiu, bez futerału, Telecastera. … Nigdy nie byłem na profesjonalnej, dużej sesji z muzykami studyjnymi. Nie znałem się na niczym. Podobały mi się piosenki. Gdybyś tam był, zobaczyłbyś, że to była bardzo niezorganizowana, dziwna scena. Od tamtego czasu grałem na milionach sesji i zdałem sobie sprawę, jak naprawdę dziwna była ta sesja Dylana.” Sesja rozpoczęła się od wielu prób „It Takes a Lot to Laugh, It Takes a Train to Cry” (wtedy nazywała się „Phantom Engineer”) i „Sitting on a Barbed Wire Fence”, choć nie udało się zrobić ani jednego użytecznego ujęcia pierwszej piosenki, a drugą ostatecznie skasowano. Pod koniec dnia Dylan zagrał dla zespołu chropowatą, powolną wersję „Like a Rolling Stone”, którą można usłyszeć na pierwszym albumie The Bootleg Series. Sesja zakończyła się w momencie, gdy zespół zaczynał już ogarniać ten utwór. (Tego samego dnia Wilson i niektórzy muzycy z sesji z Dylanem wykonali akustyczną wersję „The Sound of Silence” Simona i Garfunkela i dodali do niej elektryczne instrumenty, co dało im pierwszy wielki przebój.) Tom Wilson zaprosił Ala Koopera, by wpadł następnego dnia na sesję tylko po to, by popatrzeć, ale on miał o wiele większe plany. „Nie chcąc ryzykować, przybyłem godzinę wcześniej i na tyle wcześnie, by zdążyć przed tłumem, by mieć swoją przykrywkę” – napisał w swojej książce Backstage Passes and Backstabbing Bastards z 1998 roku. „Wszedłem do studia z moim futerałem na gitarę, rozpakowałem się, nastroiłem, podłączyłem i usiadłem tam, starając się jak najlepiej wyglądać.” Wkrótce Bloomfield wszedł do środka i zaczął ćwiczyć. ” zaczął grać na najbardziej niesamowitej gitarze, jaką kiedykolwiek słyszałem” – napisał Kooper. „A on dopiero się rozgrzewał! To było ponad moje siły. Z zażenowaniem odłączyłem wtyczkę, spakowałem się, poszedłem do pokoju kontrolnego i usiadłem tam udając reportera z magazynu Sing Out!” Z Kooperem w pokoju kontrolnym, ta sama grupa z poprzedniego dnia rozpoczęła „Like a Rolling Stone”, choć z Paulem Griffinem przechodzącym z organów na fortepian. Kooper tak mało wiedział o organach, że nie wiedział nawet jak je włączyć, ale był zdesperowany, żeby zagrać na piosence Dylana i kiedy roztargniony Wilson nie dał mu stanowczego „nie”, wszedł do studia, usiadł przy instrumencie i był zachwycony widząc, że Griffin go nie wyłączył. „Wyobraźcie to sobie” – napisał Kooper w swojej książce. „Nie ma żadnej muzyki do czytania. Piosenka trwa ponad pięć minut, zespół jest tak głośny, że nie słyszę nawet organów, a ja nie znam się na tym instrumencie. Ale taśma się kręci, a to Bob, kurwa, Dylan tam śpiewa, więc lepiej, żebym to ja tu siedział i coś grał.” Wilson mógł być zszokowany, kiedy zobaczył, co się dzieje, ale Dylan wykopał dźwięk Koopera i poprosił o podkręcenie organów. „Możecie usłyszeć, jak czekałem, aż akord zostanie zagrany przez resztę zespołu, zanim zobowiązałem się do zagrania w wersach” – napisał Kooper. „Zawsze jestem o ósmą nutę za wszystkimi innymi, upewniając się co do akordu przed dotknięciem klawiszy”. Unikalny styl grania nie tylko nadał piosence składnik sygnatury, ale także przedstawił Dylana muzycznemu współpracownikowi, do którego będzie powracał raz po raz w kolejnych latach. Czwarte ujęcie piosenki 16 czerwca jest wersją, która ostatecznie została wydana, ale grupa zagrała ją jeszcze 11 razy. „Wszystkie nie nadawały się do użytku, bo były za szybkie” – powiedział Kooper w niepublikowanym wywiadzie dla Rolling Stone z 2012 roku. „Nawet nie wiem, jak on mógł śpiewać tak szybko. Jest mnóstwo słów do umieszczenia. Mam kopię kompletnej sesji i żadne ujęcie nie zbliża się do tego ujęcia.” Piosenka trafiła na półki sklepowe 20 lipca, zaledwie kilka dni przed Newport Folk Festival, gdzie Dylan zagrał ją na żywo jako część swojego pierwszego w historii elektrycznego setu, co jest dobrze zużytą historią, która była tematem całych książek. Pod koniec miesiąca Dylan powrócił do Studio A, by dokończyć Highway 61 Revisited, choć porzucił Toma Wilsona na rzecz nowego producenta Boba Johnstona. Zakończyli to 6 sierpnia, co oznaczało ostatni raz, kiedy Dylan nagrywał z Mike’m Bloomfieldem, choć w wywiadzie dla Rolling Stone z 2009 roku Dylan wybrał go jako najlepszego gitarzystę, z jakim kiedykolwiek pracował. „Facetem, za którym zawsze tęsknię i myślę, że gdyby został ze mną, nadal byłby w pobliżu, był Mike Bloomfield” – powiedział. „On po prostu potrafił grać. Miał tak wiele duszy. I znał wszystkie style, i potrafił je zagrać tak niesamowicie dobrze.” Columbia nie wiązała wielkich nadziei z „Like a Rolling Stone”, ponieważ miał sześć minut długości i był tak niepodobny do poprzednich utworów Dylana, ale stał się największym hitem w jego karierze. Wkurzył wielu tradycyjnych folkowców, ale uczynił z Dylana gwiazdę rocka dokładnie w momencie, gdy scena folkowa zanikała. Piosenką tą kończył każdy występ podczas legendarnego światowego tournée z Jastrzębiami w latach 1965/66, a do tej pory wykonał ją w sumie 2024 razy, ustępując jedynie „All Along the Watchtower”. (Co dziwne, nie zagrał jej ani razu od końca 2013 r.) W zeszłym roku odręcznie napisany tekst piosenki został sprzedany za ponad 2 miliony dolarów, prawie dwukrotnie więcej niż wynosiła pierwotna wycena. But within a few shows, Dylan was storming into such songs as “Clean Cut Kid,” “Positively 4th Street,” “Rainy Day Women” and “Like a Rolling Stone,” often facing off with CampbellEens was er een tijd dat je je zo mooi kleedde Je gooide de daklozen een stuiver toe, toen je in goede doen was Mensen spraken je aan, zeiden: "Pas op, pop, je zult nog eens ten val komen" Je dacht dat ze grapjes maakten Je lachte altijd Iedereen die daar buiten rondhing uit En nu loop je niet meer zo trots rond Nu praat je niet zo luid meer Over het bij elkaar scharrelen Van je volgende maaltijd Hoe voelt het Hoe voelt het Om alleen te zijn Om geen thuis te hebben Als iemand die niemand kent Als een rusteloze zwerver Je bent dan wel naar de beste school gegaan, eenzame dame Maar je weet dat je daar alleen dronken werd En niemand heeft je ooit geleerd Hoe je op straat moet leven Maar nu moet je Er maar aan wennen Je zei dat je je nooit zou inlaten Met die geheimzinnige zwerver, maar nu zie je in Dat hij geen excuses verkoopt Terwijl je in de leegte van zijn ogen staart En hem vraagt of hij een afspraak wil maken Hoe voelt het Hoe voelt het Om helemaal alleen te zijn Nergens een thuis Als iemand die niemand kent Als een rusteloze zwerver Hoe voelt het Hoe voelt het Om helemaal alleen te zijn Nergens een huis Als iemand die niemand kent Als een rusteloze zwerver Prinses op de steile helling en alle mooie mensen Ze drinken, denken Dat ze het voor elkaar hebben Geven elkaar allerlei dure cadeaus Maar je kunt beter je diamanten ring pakken Je kunt hem maar beter verpanden, schat Vroeger was je zo geamuseerd Bij het zien van Napoleon in vodden en de taal die hij gebruikte Ga nu naar hem toe, hij roept je, je kunt het niet weigeren Als je niets hebt, heb je ook niets te verliezen Je bent nu onzichtbaar, zonder geheimen om te verbergen Hoe voelt het Hoe voelt het Om helemaal alleen te zijn Nergens een huis Als iemand die niemand kent Als een rusteloze zwervery1GpiG. 45 140 135 313 248 283 92 492 26