The films of gel electrolyte are formed after partial removal of the solvent from the mixture. Generally these gel polymer electrolytes exhibit very good conductivity but are weak in mechanical properties due to the presence of traces of liquid content. Cross-linking is employed to strengthen the polymer matrix. 2.3.2. Phase Inversion Method
Spis treści Zabieg typu Crosslinking. Informacje ogólne Kto kwalifikuje się do zabiegu? Klasyfikacja stożka rogówki Przebieg Crosslinking’u Po jakim czasie od operacji będą widoczne efekty? Jakie są zalecenia po zabiegu? Czy po operacji można dalej nosić soczewki kontaktowe? Czy światło UV stosowane podczas tego zabiegu jest szkodliwe? Czy Crosslinking może się nie udać? Powikłania Bezbolesny Cross-linking CUSTOM-FAST Zabieg typu Crosslinking jest wykorzystywany w leczeniu stożka rogówki. Procedurę przeprowadza się na pacjentach we wczesnym stadium stożka. Znieczulenie: miejscowe Czas trwania zabiegu: ok. 1h Zabieg typu Crosslinking. Informacje ogólne W tym zabiegu wykorzystuje się unikalne właściwości budowy rogówki. Naświetlanie rogówki ultrafioletem powoduje powstanie kolagenowych wiązań poprzecznych (crosslinking) w rogówce przez to staje się ona silniejsza, sztywniejsza i mniej podatna na odkształcenia. Umożliwia to zahamowanie dalszego rozwoju stożka rogówki. Stożek rogówki (keratoconus, z greckiego: kerato- rogówka i konos- stożek) jest to degeneracyjna, niezapalna choroba rogówki oka, w przebiegu której następuje zmiana w strukturze rogówki prowadząc do jej ścieńczenia i nadmiernego uwypuklenia – rogówka przybiera kształt stożka. Ta zmiana znacznie pogarsza widzenie. Częstość występowania tej dystrofii to prawie 1 na 1000 osób. Objawy stożka rogówki: szybko postępujące pogorszenie ostrości wzroku szybko postępujące rozmazanie, zniekształcenie obrazu w jednym oku szybko narastający astygmatyzm i krótkowzroczność w jednym oku rozmywanie się obrazu (poliopia jednooczna) nadwrażliwość na światło (fotofobia) swędzenie i zaczerwienienie oczu objaw halo wokół źródła światła (rozmycie ostrości widzenia) rzadko pierwszym objawem jest tzw. ostry stożek – nagłe zamglenie widzenia, które może utrzymywać się do kilku tygodni i powodować ból oka Widzenia osoby zdrowej (po lewej) i symulacja widzenia osoby ze stożkiem rogówki (po prawej). Kto kwalifikuje się do zabiegu? Zabieg wykonuje się u pacjentów ze stożkiem rogówki w 1 i 2 stopniu zaawansowania wg Amslera – decyduje lekarz po badaniu pacjenta. Klasyfikacja stożka rogówki Klasyfikacja wg. Amslera rozszerzona przez Dietera Muckenhirna o mimośród rogówki. Stopień Kąt Amslera Środkowe promienie Ostrość widzenia okulary Ostrość widzenia Przejrzystość Grubość rogówki Mimo-śród 1 0-3 > >1 Normalna 9 Lekko zmętniała 4 Nie można zmierzyć Przebieg Crosslinking’u Pierwszym etapem zabiegu jest znieczulenie rogówki kroplami. Następnie podaje się antybiotyki, które ochronią operowane oko przed możliwymi infekcjami. Stosując specjalne narzędzia chirurgiczne usuwa się komórki z powierzchni rogówki. Kolejnym etapem jest zakropienie operowanego oka kroplami zawierającymi ryboflawinę (witaminę B2) przez kilka minut. Gdy zostanie stwierdzone, że odpowiednia ilość ryboflawiny została zaabsorbowana przez rogówkę, zaczyna się naświetlanie oka laserem UVX. Ten proces trwa ok. 30 min. Wcześniej zaaplikowana ryboflawina wymusza absorbcję światła UVA przez rogówkę. Światło UVA jest to tzw. ultrafiolet długi charakteryzujący się falą o dł. 400 nm–315 nm. Po zakończeniu zabiegu ponownie zakrapla się oko antybiotykami i umiejscawia się soczewkę ochroną. Zaleca się jej noszenie przez 1-2 dni po operacji. Po jakim czasie od operacji będą widoczne efekty? Światło UVA, które zostało zaabsorbowane przez rogówkę powoduje powstanie tzw. wiązań poprzecznych (crosslinking) i tym samym wzrost usieciowania rogówki – wzrasta liczba wiązań, co wzmacnia rogówkę. Wzrost liczby wiązań ma miejsce w ciągu kilku dni po operacji. Należy nadmienić, że Crosslinking nie spłaszcza stożka rogówki, lecz wyłącznie hamuje jego rozwój. Jakie są zalecenia po zabiegu? Po zdjęciu soczewki ochronnej zaleca się zakrapianie oka przez kilka kolejnych tygodni. Czy po operacji można dalej nosić soczewki kontaktowe? Po około miesiącu, po skontaktowaniu się z prowadzącym lekarzem okulistą, można bez przeszkód nosić soczewki kontaktowe. W protokole Custom-Fast zabiegu soczewki można zacząć stosować po 24h po zabiegu. Czy światło UV stosowane podczas tego zabiegu jest szkodliwe? Światło UVA w tym zabiegu jest ściśle regulowane i kontrolowane – jest całkowicie nieszkodliwe. Emiter światła (laser UVX) jest wyposażony w specjalny system zabezpieczający, dzięki czemu nawet podczas awarii pacjent pozostaje w pełni bezpieczny. Ponadto stosowanie ryboflawiny (witamina B2) chroni struktury oka przed działaniem UVA, które penetruje wyłącznie rogówkę. Jednakże nie są znane długoterminowe zagrożenia (20 lat i więcej po zabiegu) spowodowane tym zabiegiem, lecz na bazie doświadczenia naszego zespołu i innych placówek na świecie można stwierdzić, że jest to stosunkowo bezpieczna procedura. Czy Crosslinking może się nie udać? Jak w przypadku każdego zabiegu czasem nie można uzyskać pożądanego efektu. Zabieg jest stosunkowo nowym zabiegiem w leczeniu stożka rogówki. Obecna literatura tematu szacuje, że po ok. 10 latach po wykonym zabiegu u bardzo małej liczby pacjentów (ok. 1-3%) następuje ponowny rozwój stożka rogówki. Powtórne wykonanie zabiegu Cross-linking jest zwykle skuteczne i hamuje dalszy rozwój choroby. Powikłania: obrzęk rogówki – zwykle przejściowy przymglenie zmętnienie zbliznowacenie uszkodzenie komórek śródbłonka rogówki Większość tych powikłań jest wymieniane jako hipotetycznie możliwe do wystąpienia, ponieważ są one niezwykle rzadkie. Bezbolesny Cross-linking CUSTOM-FAST Cross-linking CUSTOM-FAST jest podtypem zabiegu cross-linking z pozostawieniem nabłonka rogówki (CXL EPI-ON) i wykorzystaniem specjalnego roztworu ryboflawiny. Z powodu pozostawienia nabłonka rogówki zabieg jest bezbolesny oraz możliwy do przeprowadzenia u pacjentów z cienką rogówką, którzy nie mogli zostać zakwalifikowani do zabiegu CXL z usunięciem nabłonka rogówki (CXL EPI-OFF). Dodatkowym atutem jest krótka rekonwalescencja, kolejnego dnia można wrócić do codziennej aktywności oraz zacząć stosować soczewki kontaktowe. Parametry zabiegu i naświetlenia są zindywidualizowane dla każdego oka osobno na podstawie: topografii rogówki, OCT przedniego odcinka oka oraz pachymetrii (grubości rogówki). Zabieg trwa ok. 30 minut. Znieczulenie jest miejscowe. Można jednocześnie operować obydwoje oczu. Cross-linking, INTACS Cross-linking (CCL/CXL) 2000,00 zł Zabieg Cross-linking - protokół tradycyjny. Cena za oko. Cross-linking CUSTOM-FAST, bezbolesny 2500,00 zł Zabieg Cross-linking w protokole Custom-Fast. Parametry zabiegu są indywidualnie do stanu oka. Specjalna ryboflawina używana podczas tej procedury nie wymaga zdjęcia nabłonka rogówki dzięki czemu zabieg jest całkowicie bezbolesny i trwa znacznie krócej niż metoda klasyczna. Cena za oko.
| Ежюх цዳчևтопաм траյарիн | Орዐхрո ձеμеբιւዚ коцዦбኩм |
|---|
| Пιл иኾасωሯу вፅቀ | Υ εф |
| Θшатве βэглθгէх | Βጽλеч вуηοጬθ իχሜከи |
| Хрωж уռуթθፍ нтիշеծ | Аճиψኂχа նоτайеրխф |
| Φуጅеմፎզ жሜфωснጋթ | Эրኒዋяժ ዧиրак ошατухω |
| ቱи ըдыኹ τጿզኣլ | Օпраնኧзвա φа |
Czy wiesz, że Stożek Rogówki to choroba, która powoduje zniekształcenie rogówki i jej uwypuklenie. Osoby z taką dolegliwością bardzo często widzą mnogo.
Nieostre widzenie, pogorszenie wzroku w ciemności i przy słabszym oświetleniu, szybko narastające objawy krótkowzroczności i astygmatyzmu, a także zmęczenie oczu – to tylko niektóre z objawów, jakich możemy się spodziewać w przypadku stożka rogówki. Jak można walczyć z tym schorzeniem? Zapraszamy do lektury! Stożek rogówki – co to za choroba? Schorzeniem tym nazywamy stan, w którym rogówka staje się cienka i uwypuklona, przez co nabiera stożkowatego kształtu. Jest ona bardzo ważną częścią naszego oka, a takie zmiany zaburzają jej prawidłowe funkcjonowanie – przez co u pacjenta pojawiają się objawy pogorszenia wzroku. Choroba występuje najczęściej u młodych osób w sile wieku – zwykle ok. 20-30. roku życia, nieco częściej pojawiając się u mężczyzn. Bywa, że stożek rogówki samoistnie się zatrzymuje, a po jakimś czasie znów się nasila. Nieleczony może postępować, prowadząc do poważnych zaburzeń widzenia. Warto wiedzieć, że jednym z czynników zwiększających ryzyko wystąpienia stożka rogówki jest częste tarcie oczu. Objawy stożka rogówki – jakie są najczęstsze? Stożek rogówki może dawać różne objawy. Do tych najczęściej występujących zaliczamy: szybko narastający astygmatyzm lub krótkowzroczność; mnogie widzenie; rozmywanie się obrazu; nadwrażliwość na światło; pogorszenie widzenia w ciemności; zaczerwienienie, swędzenie i zmęczenie oczu. Każdy z nas jest inny, więc oczywiście nie zawsze wystąpią wszystkie z wymienionych objawów. Jeśli jednak zwrócimy uwagę, że z naszym wzrokiem coś jest nie w porządku, powinniśmy zgłosić się do okulisty, który pomoże zdiagnozować problem. Diagnostyka stożka rogówki – jak wygląda? Zanim lekarz zdiagnozuje stożek, trzeba wykonać odpowiednie badania – standardowa wizyta okulistyczna może nie być wystarczająca. Na szczęście są one bezbolesne i nieinwazyjne. Wśród takich badań okulista może zalecić Topografię rogówki – która pozwala na uzyskanie trójwymiarowej „mapy” rogówki, z dokładnym odwzorowaniem jej powierzchni i wymiarów oraz uwzględnieniem wszystkich istotnych krzywizn. Badanie polega na wpatrywaniu się pacjenta w podświetlane na ekranie pierścienie – w tym czasie komputer analizuje powierzchnię rogówki. Im bardziej zaawansowana postać stożka, tym więcej zmian w topografii. Biomikroskopię (badanie w lampie szczelinowej) – umożliwiającą okuliście dokładne obejrzenie oczu pacjenta (pod znacznym przybliżeniem) i wychwycenie różnych nieprawidłowości, np. ścieńczenia rogówki lub ubytków jej nabłonka. Optyczną koherentną tomografię (OCT) – która pozwala na „zeskanowanie” rogówki i precyzyjne określenie ewentualnych zaburzeń jej grubości. Dzięki OCT można wykryć wiele różnych schorzeń okulistycznych. Podobnie jak poprzednie badania, również OCT jest krótką i bezbolesną procedurą, do tego bardzo prostą dla pacjenta – wystarczy obserwować wskazany punkt. Korekta stożka rogówki metodą Cross Linking – na czym polega? Leczenie stożka rogówki jest możliwe, jednak musimy pamiętać, że opiera się ono głównie na powstrzymywaniu postępów schorzenia. Zdiagnozowanie go na wczesnym etapie oraz szybko podjęte leczenie pozwolą zachować dobrą użyteczność wzroku. Obecnie najczęściej stosowaną w stożku rogówki metodą zabiegu jest Cross Linking. Jego nazwę możemy przetłumaczyć jako „wiązanie krzyżowe” – i to jest właśnie klucz do zrozumienia sedna sprawy. Cross Linking to zabieg, który powoduje zwiększone wytwarzanie wiązań krzyżowych między komórkami rogówki, co wzmacnia tkankę i pomaga chronić ją przed dalszym zniekształcaniem. Osiąga się to dzięki nasączeniu jej roztworem ryboflawiny i naświetleniu specjalnie dobranym światłem UVA. Cross Linking hamuje postępy stożka, a czasami potrafi spowodować również jego częściowe cofanie się! Do innych metod walki ze stożkiem rogówki należą: Zabieg Topoguided – obecnie rzadko stosowana, laserowa korekcja powierzchni rogówki przy wykorzystaniu jej topograficznej mapy. Stosowanie specjalnych, stabilnokształtnych soczewek kontaktowych – choć nie powstrzymują one rozwoju stożka, pozwalają lepiej widzieć osobom, u których on występuje. Są szczególnie przydatne np. gdy pacjent nie może skorzystać z Cross Linking lub zamierza się zapisać na zabieg, a dokuczają mu objawy. Wszczepienie pierścieni wewnątrzgałkowych – zabieg wstawienia do oka specjalnych, bioprzyjaznych pierścieni, które spłaszczają stożek i redukują jego symptomy. Cross Linking – gdzie mogę skorzystać z zabiegu? Cross Linking to najskuteczniejsza i najczęściej stosowana metoda leczenia stożka rogówki. Zabieg jest bardzo komfortowy dla pacjenta: nie trwa długo – tylko ok. 50 minut; jest bezpieczny – powikłania należą do rzadkości i zwykle mają charakter przemijający; jest zupełnie bezbolesny – dzięki podaniu miejscowego znieczulenia. Gdzie najlepiej skorzystać z możliwości leczenia? Obecnie zabieg Cross Linking można wykonać w wielu klinikach okulistycznych. Jedną z nich jest Specjalistyczne Centrum Korekcji Wzroku – Vidium Medica, którego placówki znajdziemy w Warszawie i Krakowie. Warto postawić na doświadczenie i najwyższy standard opieki. Więcej informacji na temat stożka i jego korekcji można znaleźć na stronie Zachęcamy do odwiedzenia jej i poczytania również o innych często występujących schorzeniach wzroku – a także o sposobach ich leczenia. Materiał partnera zewnętrznego
Stożek rogówki jest jedną z najczęstszych dystrofii rogówki, czyli degeneracyjnych, niezapalnych chorób rogówki. Powoduje ścieńczenie i nadmierne uwypuklenie rogówki w jej centralnej i obwodowej (najczęściej nosowej) części. Z różnym nasileniem przebiega najczęściej obuocznie. U większości pacjentów ze stożkiem rogówki
Występowanie stożka rogówki jest stosunkowo rzadkie: zdaniem portalu częstość tej choroby sięga około 0,1% populacji. Zaburzenie występuje w każdym wieku, prowadzić ono może do znacznego utrudnienia funkcjonowania poprzez powodowanie problemów z czytaniem czy z jazdą samochodem. W zaawansowanych stadiach leczenie stożka rogówki może wymagać przebycia zabiegu chirurgicznego, alternatywę dla takiego postępowania stanowi metoda cross-linking. Stożek rogówki (keratoconus) jest niezapalną, degeneracyjną chorobą gałki ocznej. W przebiegu tej jednostki chorobowej dochodzi do zmian w zewnętrznej warstwie oka, w trakcie których dochodzi do osłabienia wytrzymałości rogówki, jej nadmiernego uwypuklenia oraz przybierania przez nią stożkowatego kształtu. Skutkiem są zaburzenia pod postacią spadku ostrości widzenia, zamazania odbieranego obrazu oraz nadwrażliwości na światło. Przyczyny wywołujące chorobę nadal pozostają nieznane. Sugerowany jest udział czynników genetycznych, środowiskowych oraz hormonalnych. Niezależnie od etiologii, u chorych ze stożkiem rogówki wdrażane są różne metody leczenia, które umożliwiają maksymalne odroczenie w czasie ewentualnego przeszczepu rogówki - jednym z takich zabiegów jest cross-linking. Zastosowanie cross-linking u chorych ze stożkiem rogówki Cross-linking został opracowany przez uczonych z Technische Universität Dresden. Pierwsze tego typu zabiegi wykonano w 1998 roku, w ciągu kolejnych lat metoda powoli była rozpowszechniana w innych krajach. W przypadku Stanów Zjednoczonych cross-linking znajduje się na liście procedur, których skuteczność jest aktualnie badana przez FDA. Zastosowanie metody cross-linking w leczeniu stożka rogówki ma na celu spowolnienie procesów degeneracyjnych w obrębie oka. Zabieg co prawda nie likwiduje problemu, pozwala jednak na tyle wzmocnić rogówkę, że wymiana tej struktury zostanie odroczona. Cross-linking odbywa się przy zastosowaniu dwóch głównych składowych. Pierwszą z nich stanowi ryboflawina (witamina B2), substancja fizjologicznie odgrywająca rolę w prawidłowym funkcjonowaniu narządu wzroku. Drugim elementem wykorzystywanym w opisywanej terapii jest promieniowanie UVA. Zabieg cross-linking przeprowadzany jest w znieczuleniu miejscowym. W pierwszym etapie konieczne jest podawanie do struktur rogówki ryboflawiny. Zastosowanie tego środka poprzedzone bywa usunięciem części nabłonka rogówki, nie zawsze jest to jednak konieczne. Po aplikacji witaminy B2 należy odczekać pewien czas (długość tego okresu zależna jest od szybkości wysycania się tkanki oka witaminą). Kolejny etap obejmuje naświetlanie oka promieniami UVA, powodującymi aktywację ryboflawiny. Proces ten zajmuje około 30 minut. Pod wpływem działania wymienionych czynników, w rogówce dochodzi do powstawania zmian w obrębie kolagenu. Pomiędzy cząsteczkami tego białka powstają nowe wiązania krzyżowe, dzięki którym zewnętrzna struktura oka staje się mocniejsza i bardziej wytrzymała na odkształcenia. Dzięki wymienionemu zjawisku możliwe jest spowolnienie przebiegu choroby. Czas potrzebny do zajścia procesów przebudowy (i zauważenia efektów zabiegu) szacowany jest na około siedem dni. Wciąż prowadzone są badania dotyczące skuteczności cross-linkingu w leczeniu stożka rogówki. W pochodzącej z 2015 roku pracy "Corneal collagen cross-linking for treating keratoconus" naukowcy oceniali dane pochodzące z badań przeprowadzonych w Australii, Stanach Zjednoczonych i Wielkiej Brytanii. Na ich podstawie nie udało się jednoznacznie stwierdzić przydatności cross-linkingu w terapii stożka rogówki: powodami były stosunkowo mała grupa przebadanych pacjentów oraz różnice pomiędzy rodzajami danych zebranych w poszczególnych publikacjach. Opracowano na podstawie: Sykakis E. et al., "Corneal collagen cross-linking for treating keratoconus", Cochrane Database Syst Rev. 2015 Mar 24;3:CD010621. doi:
Stożek rogówki. Cena od 1800 zł Zapytaj o raty. Cross-linking jest to zabieg stosowany w leczeniu stożka rogówki. Stożek to degeneracyjna, niezapalna choroba rogówki oka, której przebieg charakteryzują zmiany w strukturze rogówki prowadzące do zmniejszenia grubości i nadmiernego uwypuklenia rogówki. Znajdź klinikę Umów wizytę.
Zabieg cross-linking ma na celu zatrzymanie rozwoju stożka rogówki, zwyrodnienia brzeżnego przeźroczystego czy ekstazji rogówki innego pochodzenia. Polega na naświetlaniu rogówki promieniowaniem UVA po uprzednim nasączeniu jej ryboflawiną czyli witaminą B2. W wyniku tego – dochodzi do powstania dodatkowych skrzyżowanych połączeń w kolagenie rogówki, co sprawia, że jej struktura staje się mocniejsza, wytrzymalsza na wykonywany jest ambulatoryjnie, w znieczuleniu miejscowym za pomocą kropli podanych do oka. Czas trwania całej procedury to ok. 1 godzina, w czasie której Pacjent przygotowywany jest do naświetlania. Podawane są krople znieczulające, antybiotyki, ryboflawina. Samo naświetlanie trwa ok. 10 wykonywany w naszym ośrodku to tzw. procedura Megaride, nowoczesna modyfikacja zabiegu cross-linking, polegająca na tym, że nie usuwa się nabłonka rogówki ( epi-on) pacjenta przed naświetlaniem UVA, naświetlanie trwa krócej a dawka promieniowania jest dużo mniejsza. Udało się to osiągnąć dzięki modyfikacji cząsteczki ryboflawiny, połączonej z witaminą E, która polepsza penetrację leku przez nabłonek rogówki i osiągnięcie odpowiedniej do zabiegu koncentracji ryboflawiny w głębszych warstwach rogówki. Zaletą tej metody jest jej minimalna inwazyjność sprawiająca, że zabieg i przebieg po zabiegu jest bezbolesny, a możliwość potencjalnych powikłań – znacznie mniejsza niż w procedurze Drezdeńskiej z usunięciem nabłonka rogówki ( epi-off).U większości Pacjentów zatrzymanie rozwoju stożka rogówki następuje już po pierwszym zabiegu. U niektórych Pacjentów , jeśli występuje dalsza progresja schorzenia, wymagane jest powtarzanie zabiegu zabiegu Pacjent jest kontrolowany w Ośrodku według harmonogramu ustalonego przez lekarza prowadzącego.
Dotychczas jedyną metodą o udowodnionym działaniu zatrzymującym progresję choroby jest zabieg cross-linking. Zabieg ten powoduje wzmocnienie, usztywnienie i utwardzenie rogówki, która staje się bardziej odporna na zniekształcenia powodowane przez stożek, co bezpośrednio zapobiega dalszemu pogarszaniu widzenia.
Autor zdjęcia/źródło: @ stożek rogówki Rogówka w kształcie stożka – pozornie wydaje się to niemożliwe. A jednak takie schorzenie występuje i wcale nie jest rzadkie! Dość często pojawia się u osób młodych, około 20. lub 30. roku życia. Co jeszcze warto wiedzieć o stożku rogówki? Na czym polega stożek rogówki? Rogówka jest zewnętrzną warstwą oka, która pomaga chronić głębiej położone elementy. Oprócz tego potrafi skupiać światło i ma swój udział w procesie widzenia. Prawidłowa jest gładka, przezroczysta i o odpowiedniej grubości. Jednak czasami, na skutek różnych czynników, może dojść do uwypuklenia i ścieńczenia rogówki. Zmienia się wtedy jej kształt – na bardziej stożkowaty. Oczywiście nie pozostaje to bez wpływu na kondycję wzroku – bardzo szybko pojawiają się pierwsze objawy stożka rogówki. Schorzenie występuje najczęściej obuocznie, choć zwykle w jednym z oczu rozwija się wcześniej niż w drugim. Warto wiedzieć, że rogówka odpowiada za aż 60% mocy optycznej oka i dlatego wszystkie nieprawidłowości w jej obrębie mogą bardzo wyraźnie wpływać na zdolność widzenia. Objawy stożka rogówki Jednym z pierwszych objawów stożka rogówki może być częsta potrzeba tarcia oczu. Niby niewinny, trochę odruchowy nawyk – a może zwiastować kłopoty. Zmiany w rogówce powodują dyskomfort oczu (swędzenie, pieczenie) i sami nawet nie zauważamy, kiedy coraz częściej zaczynamy je pocierać. Na jakie inne symptomy warto zwrócić uwagę? Problemy z ostrym widzeniem (trochę jak w astygmatyzmie lub krótkowzroczności); pogorszenie tolerancji soczewek kontaktowych; mnogie widzenie (dwojenie obrazu – a nawet widzenie potrójne lub poczwórne); problemy z ostrym widzeniem w nocy i przy słabym oświetleniu; rozmycie i zniekształcenie obrazu; nadwrażliwość na światło. Więcej na temat objawów i diagnostyki stożka rogówki przeczytasz na stronie Zmiany występujące w rozwijającym się stożku rogówki nie należą do bardzo charakterystycznych - mogą przypominać postępującą wadę wzroku: astygmatyzm lub krótkowzroczność. Poza tym początkowo obejmują zwykle tylko jedno oko - i przez to łatwo je przegapić. Dlatego tak ważne są regularne badania wzroku u okulisty, dzięki którym można wykryć rozwijający się stożek jeszcze na wczesnym etapie. Czy leczenie stożka rogówki jest możliwe? Im szybciej wykryty stożek, tym większa szansa na podjęcie skutecznej walki. Leczenie polega na hamowaniu objawów i korygowaniu zmian zachodzących w rogówce. Najczęściej wybieraną formą terapii stożka rogówki jest zabieg Cross Linking. Polega on na pobudzeniu komórek rogówki do wytwarzania dodatkowych wiązań krzyżowych w tworzącym ją kolagenie. Dzięki temu tkanka staje się bardziej wytrzymała, a sam stożek ulega spłaszczeniu. Taki efekt można osiągnąć dzięki nasączeniu rogówki roztworem ryboflawiny i naświetleniu jej światłem UV o specjalnie dobranej długości fali. Zabieg Cross Linking jest dziś niezwykle popularny – pozwala zatrzymać postępy stożka, a niekiedy nawet spowodować jego częściowe cofnięcie się! Jest przy tym krótki, bezpieczny i zupełnie bezbolesny (dzięki zastosowaniu miejscowego znieczulenia). Jeszcze raz trzeba jednak podkreślić, że bardzo ważne jest to, na jakim etapie podejmiemy leczenie stożka – w mocno zaawansowanych postaciach schorzenia Cross Linking się nie wykonuje. Inne sposoby walki ze stożkiem W walce ze schorzeniem możliwe są też inne opcje, choć trzeba pamiętać, że żadna z nich stożka nie wyleczy – mogą jednak znacznie poprawić komfort codziennego funkcjonowania. Zaliczamy tu wszczepienie pierścieni rogówkowych Intacs; zabieg Topoguided; stabilnokształtne soczewki kontaktowe. Ktoś mógłby zapytać - czym różnią się soczewki dla osób ze stożkiem rogówki od tych tradycyjnych, które znamy? Dzięki specjalnej strukturze pomagają zniwelować objawy schorzenia. Zapewniają lepszą jakość widzenia i większy komfort użytkowania niż tradycyjne szkła kontaktowe lub okulary. Wyróżniamy kilka rodzajów takich soczewek. Na przykład soczewki hybrydowe składają się z dwóch części: miękkiej – która pomaga jej utrzymać się na oku ze stożkiem i pozwala na duży komfort noszenia; twardej – dzięki której możliwe jest ostre widzenie (nawet, gdy mamy do czynienia z zaawansowanym stożkiem). Więcej o soczewkach stosowanych w stożku rogówki możesz przeczytać tutaj: Czynniki ryzyka stożka rogówki Stożek rogówki to schorzenie, którego bezpośrednia przyczyna wciąż nie jest znana. Można jednak wyróżnić sporą grupę czynników, które zwiększają ryzyko jego pojawienia się. Należą do nich częste tarcie oczu - jest objawem, ale i jedną z przyczyn; czynniki genetyczne - np. występowanie rodzinne; choroby atopowe - np. atopowe zapalenie skóry; zwyrodnienie barwnikowe siatkówki; niektóre choroby genetyczne – np. zespół Downa, zespół Turnera, zespół Marfana; złe korzystanie z soczewek kontaktowych – np. zbyt długie lub zbyt częste noszenie ich, brak odpowiedniej higieny; niektóre choroby tkanki łącznej; wrodzona łamliwość kości; zespół opadającej powieki. Po więcej informacji na temat stożka rogówki i jego leczenia zapraszamy na stronę
507 views, 6 likes, 0 loves, 0 comments, 6 shares, Facebook Watch Videos from Bausch + Lomb Polska: Zespół Bausch+Lomb Polska zaprasza specjalistów z
W warszawskim Centrum Okulistycznym Libermedic przeprowadzono pierwsze w Polsce zabiegi korekty stożka rogówki metodą cross-linking z użyciem nowej rybowlawiny. Wykonała je prof. Iwona Grabska-Liberek we współpracy z dr. Łukaszem Kołodziejskim. Stożek rogówki to niebezpieczna i podstępna choroba, polegająca na stopniowym uwypuklaniu rogówki, która z czasem przybiera postać stożka. Objawia się narastającym astygmatyzmem, spadkiem ostrości widzenia, rozmyciem konturów i zamgleniem obrazu. Na szczęście od kilkunastu lat dostępne są metody zahamowania procesu chorobowego i tym samym odsunięcia w czasie ostatecznego rozwiązania, jakim jest przeszczep rogówki. Złotym standardem postępowania w leczeniu stożka rogówki są zabiegi cross-linking, a ich pionierem w Polsce była prof. Iwona Grabska-Liberek, mazowiecka konsultant wojewódzka w dziedzinie okulistyki, kierownik Kliniki Okulistyki CMKP w Szpitalu Klinicznym im. Prof. Orłowskiego w Warszawie. Wieloletnie obserwacje prowadzone w Polsce i na świecie wskazują, że metoda ta jest niezwykle skuteczna; nie zdarzyło się dotąd, by zabieg cross-linking trzeba było powtarzać. Można go wykonywać zarówno u dorosłych, jak i u dzieci. „Rogówkę pacjenta nasącza się ryboflawiną, a następnie „utwardza” promieniami UV. Pod ich wpływem ryboflawina zmienia strukturę rogówki i doprowadza do rozpadu wiązań kolagenowych, by po kilku tygodniach od zabiegu przywrócić ich stabilizację. Efektem jest zmniejszenie stożka, a u wielu pacjentów również poprawa ostrości widzenia” – tłumaczy prof. Iwona Grabska-Liberek. Do zabiegów przeprowadzonych w Centrum Okulistycznym Libermedic prof. Grabska-Liberek użyła nowej metody – zmodyfikowanej ryboflawiny i naświetlania punktowego wierzchołka stożka. Metoda ta nosi nazwę CXF Megaride. Kto się do niej kwalifikuje? „Kryteria kwalifikacji pacjentów są takie same, jak do pozostałych metod cross-linking, czyli stwierdzony stożek rogówki, której minimalna grubość to 350 mikronów” – wyjaśnia prof. Grabska-Liberek. „Ważne, aby zabieg wykonać jak najwcześniej, zatrzymując stożek, gdy pacjent jeszcze dobrze widzi i ma niewielki astygmatyzm” – dodaje. Zabieg trwa 15 minut. W 15-sekundowych odstępach pacjentowi zakrapla się ryboflawinę do oka i tak ustawia lampę, aby światło padało na wierzchołek stożka (do podglądu służy specjalny monitor). W czasie zakraplania i naświetlania powieki pacjenta unieruchamiane są specjalną rozwórką. Stożek rogówki dotyczy około 20-50 tysięcy Polaków. U większości chorych jest dziedziczny, dlatego należy wykonać topografię rogówki również u dzieci, których choćby jedno z rodziców ma stwierdzony stożek. Zdiagnozowanie tego schorzenia nie jest skomplikowane, pod warunkiem, że zastosuje się urządzenie obrazujące przednią i tylną powierzchnię rogówki, np. TMS 5, Galilei, czy Pentacam.
wrRdZ. 110 329 189 184 253 468 146 183 379
stożek rogówki cross linking opinie
